Αυτό που συμβαίνει σήμερα στους δρόμους της Κωνσταντινούπολης και σε άλλες Τουρκικές πόλεις είναι πρώτα μια εμπευσμένη ένδειξη του τι μπορεί να κάνει ο γενικός πληθυσμός προκειμένου να καταπολεμήσει την καταπίεση και τη βία εν μέσω εκτεταμένων σχεδίων που θέλουν να αλλάξουν την κοινωνία και να υπονομεύσουν την αξιοπρεπή ανθρώπινη διαβίωση προς όφελος των συμφερόντων των επιχειρήσεων και των εταιρικών δομών.
Αυτό που συμβαίνει στην Τουρκια είναι ιδιαίτερα σημαντικό εξαιτίας της γεωπολιτικής σημασίας της Τουρκίας στην περιοχή. Η Τουρκία συνιστά την πιο σημαντική χώρα στην περιοχή.
Αυτό που συμβαίνει στην Τουρκία πρόκειται να έχει ευρεία επιρροή, και έχει ήδη επηρεάσει Ανατολή και Δύση.
Αποτελεί κομμάτι ενός σημαντικού διεθνούς ξεσηκωμού ενάντια στη νεοφιλελεύθερη επίθεση στον παγκόσμιο πληθυσμό, η οποία λαμβάνει χώρα εδώ και μια γενιά, και προσλαμβάνει διαφορετικές μορφές σε διάφορες χώρες, αλλά συμβαίνει παντού.
Στην αρχή της χιλιετίας, η Λατινική Αμερική, μετά από πολλά χρόνια πάλης, κατάφερε να απαλλαχθεί από τη Δυτική, κυρίως αμερικανική κυριαρχία και άρχισε να κινείται προς μια ανεξάρτητη κατεύθυνση.
Ορισμένες χώρες αρνήθηκαν να πληρώσοιυν τα εξοντωτικά χρέη που τους είχαν επιβληθεί.
Άλλες χώρες έχουν αναζητήσει διαφορετικές οδούς για να απαλλαγούν από τις νεοφιλελεύθερες δεσμέυσεις που τις παρεμποδίζουν. Αυτές οι δεσμεύσεις έχουν οδηγήσει στην παρεμπόδιση της ανάπτυξης, έχουν προκαλέσει τεράστιες δυσκολίες στους πληθυσμούς σε ολη τη Βόρεια Αφρική.
Η Αραβική Ανοιξη άρχισε να ακολουθεί την ίδια πορεία μετά από ένα προσωρινό διάστημα αναμονής.
Αντιδρά κι αυτή σθεναρά στις επιπτώσεις των οικονομικών προγραμμάτων που έχουν επιβάλλει τα διεθνή οικονομικά ιδρύματα και γενικά οι Δυτικές δυνάμεις.
Οι τοπικές αρχές, οι δικτάτορες εφαρμόζουν εκ των προτέρων αυτά τα οικονομικά προγράμματα. Δεν ξέρουμε πού θα οδηγήσουν.
Η κατάσταση στην Τουρκία τώρα συνδέεται με άλλες παρόμοιες εξελίξεις σε όλη την Ευρώπη, κυρίως στην Ελλάδα, επίσης στην Ισπανία, και εδώ στις ΗΠΑ με τους λαϊκούς ξεσηκωμούς στο Γουισκόνσιν, και αργότερα στο Πάρκο Ζουκότι με το κίνημα Occupy Movement.
Νομίζω ότι όλες αυτές οι εξελίξεις αποτελούν μέρος μια γενικότερης παγκόσμιας αντίδρασης ενάντια στην επιβολή κοινωνικών και οικονομικών πολιτικών από την προηγούμενη γενιά, οι οποίες αποδείχτηκαν εξαιρετικά ωφέλιμες για πολύ μικρούς θυλάκους συγκεντρωμένου πλούτου, και οι οποίες είχαν σοβαρότατες συνέπειες σε πληθυσμούς ανά τον κόσμο.
Στην Τουρκία, τα τελευταία χρόνια είδαμε μία πολύ ατυχή οπισθοδρόμηση.
Η δεκαετία του 90 ήταν μία πραγματική ιστορία τρόμου.
Αλλά έως τις αρχές αυτής της χιλιετίας υπήρξε αξιοσημείωτη βελτίωση, τώρα όμως οπισθοδρόμηση. Για παράδειγμα, η Τουρκία πλέον έχει τους πιο πολλούς φυλακισμένους δημοσιογράφους από οποιαδήποτε άλλη χώρα στον κόσμο, και επίσης άλλες μορφές καταπίεσης λαμβάνουν χώρα.
Ο λαός πια αντιστέκεται σε αυτήν την καταπίεση.
Οι άμεσες αιτίες αυτού του ξεσηκωμού συνδέονται με την προσπάθεια να καταστραφεί στην ουσία ο τελευταίος δημόσιος χώρος στην Κωνσταντινούπολη, εξυπηρετώντας τα συμφέροντα μιας στρατιωτικής εγκατάστασης, ενός τζαμιού, καθώς και την εμπορευματοποίηση, ταξική ομογενοποίηση, και την καταστροφή του παραδοσιακού χαρακτήρα της πόλης. Τώρα όμως ο ξεσηκωμός έχει επεκταθεί σε πολύ ευρύτερα ζητήματα.
Για την παγκόσμια κοινότητα, για όσους ενδιαφέρονται για τα ανθρώπινα δικαιώματα, τη δικαιοσύνη, την ελευθερία, και την ευημερία των λαών, αυτός ο ξεσηκωμός θα έπρεπε να αποτελεί ευκαιρία για συμπαράσταση και αλληλεγγύη.
Και ευτυχώς βλέπουμε εκδηλώσεις αλληλεγγύης παντού σε όλο τον κόσμο, αλλά και μία έμπνευση για τους δικούς τους αγώνες.
Αυτή είναι μια μάχη σε παγκόσμιο επίπεδο. Θα έπρεπε να υπάρχει μεγάλος βαθμός αλληλοϋποστήριξης και αλληλεπίδρασης.
Για τις μεγάλες δυνάμεις που έχουν επιβάλει αυτά τα συστήματα, σιγά σιγά καταστρέφει την Ευρώπη, και έχει βλαβερές επιπτώσεις στις ΗΠΑ. Είναι μια προειδοποίηση ότι θα έπρεπε να βάλουν ένα τέλος σε αυτές τις πολιτικές και να αρχίσουν πάλι να επικεντρώνονται στις ανάγκες και τις ανησυχίες ολόκληρου του πληθυσμού, και όχι μόνο σαυτές ενός πολύ μικρού μέρους εταιρικής δύναμης και συγκεντρωμένου πλούτου.
Όμως, τα ίδια τα γεγονότα στην Τουρκία είναι αυτή τη στιγμή ένας φάρος ελπίδας και ευκαιρίας που αξίζει τη μεγαλύτερη δυνατή υποστήριξη.
Και κανείς μπορεί μόνο να εκφράσει τον θαυμασμό του για τους ανθρώπους που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή, και την ελπίδα του για επιτυχία στον δίκαιο και πολύ σημαντικό τους αγώνα.
Ταξίμ παντού, αντίσταση παντού! Νόαμ Τσόμσκι Επίτιμος Καθηγητής του Τμήματος Γλωσσολογίας και Φιλοσοφίας του ΜΙΤ
This post is also available in: Turkish