Gezi Parkı direnişi birlikte yaşamak, birlikte üretmek ve dayanışmak adına koskoca bir deneyim bıraktı avucumuza. Yaşadığımız şehirle, mahalleyle, sokakla ilişkimiz aynı değil artık, çünkü paylaştığımız, yüzyüze gelebildiğimiz mekânların hayatımızı nasıl değiştirebildiğini gördük. Topçu Kışlası’nın mimar adayı, “tabi buraya herkes giremeyecek” dediğinde, AVM’nin kapısından bir işçi geri döndürüldüğünde, sitelerin etrafına duvarlar örüldüğünde, insanlar mahallelerinden TOKİ bloklarına sürüldüğünde, kent mekânının düzenlenme-üretilme biçiminin [...] → Yazının devamı…

Taksim Gezi Parkı’na polisin saldırması ve artık parkın ve Taksim Meydanı’nın polis işgali altına alınmasından sonra iki yeni “eylem biçimi” öne çıktı; “duran insan” eylemi ve başta İstanbul olmak üzere çeşitli şehirlerde mahallerin/semtlerin parklarını forum alanı/meclis haline dönüştüren eylemler.[1] Kuşkusuz iki eylem biçimi de özünde başta Tayyip Erdoğan’a ve elbette AKP iktidarına karşı yaklaşık bir aydır süren direnişin farklı bir [...] → Yazının devamı…

Üç büyüklerin atkılarını birbirine bağlayıp yan yana yürüyenler, elinde BDP ve Türk bayraklarıyla polis saldırısından el ele uzaklaşanlar, Müslüman direnişçilerin namazına güvenlik zinciri olan sosyalistler ve ülkücülerle solcuların yan yana “Faşizme karşı omuz omuza!” sloganlarıyla yürümeleri Gezi direnişi boyunca gelişen dayanışma, kaynaşma ve saygı kültürünün belki de en çarpıcı örnekleriydi. Gidip Gezi Parkı ve Taksim’i görmüş onlarca insan birbirinden bağımsız [...] → Yazının devamı…