Gezi Parkı’nda bir ağacın dibine kıvrılıp uyuduğum geceyi hatırlıyorum. Daha henüz polis gaz bombalarıyla her şeyi yakıp yıkmamıştı. Ağacın kökleri sanki topraktan çıkıp vücudumu sarıp sarmalamış ve bana bir şeyler anlatmıştı. Şimdi onun bana söylediği şeyleri, rüyadan arta kalan anlar gibi size aktarmak istiyorum: “Parkta uyuyanlara bakıyorum, bazısı tedirgin, bazısı umursamaz, bazısı huzurlu, ama hepsi aynı rüyanın ayrı sahnelerini gördüklerinden [...] → Yazının devamı…