İşten Gezi’ye, Gezi’den eve, evden işe gittiğimiz günlere ara verildi. Bu kez iş çıkışı durağımız Abbasağa Parkı. Halk meclisi toplanmış, inşasından bu yana belki ilk kez gerçek amacı doğrultusunda kullanılan amfinin basamakları çoktan dolmuş. Nereye konuşlansam diye bakınırken, bir beyefendi yer veriyor: “Buyrun ben eve gidiyorum zaten, annem hasta, onunla ilgilenmem gerek.” Saat 21.00, başlayacağız ama sessizlik bir türlü sağlanamıyor. [...] → Yazının devamı…