Çocukluğumuzun en kıymetli hatıraları genellikle mahallenin sokaklarında özgürce koşturup oynadığımız, gürül gürül birbirimize aktığımız, yarım yamalak şarkılar söylediğimiz o büyülü saatlere referans verir. Hani sık sık birimizin annesinin ya da ablasının camdan seslendiği, “beş dakika daha ama lütfen” diye yana yakıla bizi çağıran büyüklere yalvardığımız günler. Arada ipe bağlanmış sepetle bahçeye indirilen tostlar, ekmek arasılar, meyveler; terli sırtımıza bez sokmaya [...] → Yazının devamı…