Sihirli bir gaz bu!
Gezi’de insanların birbirlerini nasıl tekrar sevdiklerine tanık oluyorum. Birbirimizi kırmadan nazikçe hareket etmek de yolda çarpışınca aynı anda özür dileyebilmek de mümkünmüş. Galiba pes etmek üzereydim. Hiç sevmediğim “Buradan gitmek lazım” cümlesini duyduğumda artık eskisi kadar ateşli şekilde itiraz edemiyordum. Bıktıran haberler bitmek bilmiyordu, “Her Allah’ın günü farklı bir şey için öfkelenir olduk, yeter!” diyordum. Etrafım çoğunlukla benim gibi düşünüyordu [...] → Yazının devamı…