“gezi parkı direnişinden sonra kişisel olarak başlattığım kampanya
malum 2 haftadan beri önce taksim’de başlayan sonra türkiye’nin tamamına yayılan bir hareket var.
o gün o 500 kişiye o kadar sert müdahale edildi ki o 500 kişinin ardından yüzbinler geldi. iki haftada pek çok insan tek yürek oldu. liberali, sosyalisti, ulusalcısı, milliyetçisi şucusu bucusu bir araya geldi.
çünkü polis biber gazını dayarken ya da bir kişiye on kişi dalarken “bu fenerbahçeliymiş, bu beşiktaşlıymış, bu liberalmiş, bu sosyalistmiş” demiyordu. ben niye diyeyim.
ve tüm bu olaylar sırasında basın bizleri görmezden geldi. hükümet yetkilileri bizi vandallıkla, çapulcu olmakla, birilerinin adamı olmakla suçladı.
ki değildik ulan. alt tarafı ağaçlar kesilmesin, polis barışçıl gösteri yapan bizlere yunan ordusuymuşuz gibi muamele yapmasın, kendi ülkemizdeki olayları norveç televizyonlarından izlemek zorunda kalmayalım diyen insanlardık.
ve aklıma şu soru takıldı.
bizim başımıza 2 haftada bunlar geldiyse güneydoğu’da son 30 yılda neler yaşandı, bize oralar ve oranın insanları nasıl gösterildi, nasıl anlatıldı.
o yüzden diyorum ki özür dilerim senden kürt kardeşim.
eğer bugüne kadar senin kalbini istemeden kırdıysam, sana hak etmediğin bir şeyi söylediysem affet beni.
not: bu entry’iyi oturduğu yerinden anlayıp çok farklı yerlere çekecek olan çok olacak farkındayım.
sadece empati kurdum, bunun dışında bir amacım yok.”
14 Haziran 2013
Kaynak; Ekşi Sözlük
This post is also available in: İngilizce