Dün acılanarak yükselttiğim ses, artık yalnız olmamanın, kalabalıklarla beraber yürümenin coşkusuyla çınlıyordu. Anladım ki, geçmişte hissettiğim, acaba yaşadığımız haksızlığı insanlar görüyor mu, endişesi boşunaymış. Bundan üç yıl önce eşim Baha Okar ellerinde uzun namlulu silahlarla evimizi basan polislerce gözaltına alındı, biz daha ne olduğunu anlamadan derdest edilerek tutuklanıp cezaevine kapatıldı. Aynı gece evlerine baskın yapılan yirmiye yakın insan üzerlerine iliştirilmeye [...] → Yazının devamı…