Elimizden ölümü yazmaktan başka bir şey gelmiyor artık şu günlerde
Bir yaşam yazmaya hasret Ali İsmail’in doğum gününü kutluyorum şimdi
Böyle kutlama olmaz diyeceğim, böyle kutlama olmaz diyeceksiniz
Ama bugün yapacağımız şey mum üflemek değil
Mum yakmak olacak
Mumları yakacağız ki yıldızlara güç verelim
“Delikanlım iyi bak yıldızlara” dedikten sonra
“Mumlarımıza iyi bak delikanlım” diyebileceğiz ona
Çünkü tıpkı karahindiba gibi bu yıldızlar
Görmesek de bazı zamanlar, orada olduğunu biliyoruz onların
Bu fotoğrafa bakıyorum şimdi
O karahindibaların hepsini üflemek ne kadar zor gibi duruyorsa Ali için
Yaşamı ve adaleti aramak da o kadar zor işte bu ülkede
Çocukça bir hevesle üflediğimiz nice karahindibalar geriye güzel bir şey bırakmamıştı bu sefer
Halbuki Ali İsmail, cuma günkü sınavına kadar iyileşeceğine inanarak dönmüştü hastaneden o gece
Yani bir hastane de öldürülmenize yardım ediyordu buralarda
Ali İsmail susunca, 38 gün bekledik onu
Ne çok gün saydık bu sene komalardan çıksın diye insanlık
Koma kelimesine çoğul eki yapıştırma mecburiyetinde olduğumuz bir yaşam bu artık
Bu doğum gününde ölümle karşılaşmaya gideceğiz
10 Temmuz’da “Ellerimizin beşinci parmağı mısın Ali?” diye sormuştum
Sayacak parmağım, parmağımız kalmadı artık
Yoğurtçu Parkında ayağa kalkıp seni andığımız anlarda
Aklımda her daim yeşil tişörtlü, barış simgeli bir çocuk vardı
Fakat büyümez ölü çocuklar demiyorum ben
Çünkü her sene bugün daha da büyüyecek Ali bizim kalbimizde
Pink Floyd dinleyen birisi nasıl olurdu da zarar verebilirdi ki bu dünyaya
Bahçedeki yılanı öldürtmeyen, köpekleri seven birisi nasıl suçlu olabilirdi
Yani köy okullarına kitap götürüp huzur evlerini ziyaret eden birisinin kalbinin durdurulması ne zamandır legaldi ülkemizde?
Sahiden “stres atmak” için bir cinayet işlenebilir miydi?
Onun “V For Vandetta” sevgisinin ardından
“Hatırla, 10 temmuzu hatırla. Adaletsizliği, nefreti ve öldürülmeyi. Bu cinayeti unutmak için hiçbir sebep göremiyoruz.”
Demek düşüyor bize
Halbuki bizim en başında beri istediğimiz şeydi “adalet”
Lakin yas tutan bir adalet olmamalıydı bu
“Zaten adalet olsaydı…” diye başlamamalıydık cümlelere
“Yapmayın, etmeyin” diye haykıran birisine karşılık
“Nasıl yaptınız bunu oğluma?” diye haykıran bir ebeveyn bırakılmamalıydı arkada
İnsanlığın pasta yemek istemeyeceği bir doğum günü bu
Ben hala Mağusa Limanı ile “Uyan Ali’m uyan, uyanmaz oldun” diye mırıldanıyorum burada
Ancak
Ağıtların olmadığı
“Uyan” diyerek günlerin üzerine çarpılar atmadığımız
Hayatlarımızı bileyen bu bıçak yaralarının olmadığı
Ali İsmail’in yaptığı gibi totemler tutacağımız
Susmayacağımız
Adalet kelimesinin gerçek anlamını içimize alacağımız
Bütün karahindibaları üfleyebileceğimiz
Bir doğum günü olsun bu sana
Ben mumumu yaktım şimdi
İyi ki doğdun Ali İsmail
İyi ki dokundun hepimize!

Kyra Mengeş

18 Mart 2014

Haberin kaynağı için tıklayın; jiyan.org

• 
•